Απαξίωση πτυχίου προ των πυλών!Μας νοιάζει??

 Έτοιμος προς ψήφιση ο νέος νόμος πλαίσιο για την παιδεία,όπως φάνηκε στη Σύνοδο των Πρυτάνεων,που πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο πριν από λίγο καιρό. Καθόλου έτοιμους δε βρίσκει όμως τους φοιτητές, παρόλο που πρόκειται να αλλάξει με τρόπο καταστροφικό τα μέχρι τώρα ισχύοντα δεδομένα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φοιτητικοί σύλλογοι φαντάσματα, γενικές συνελεύσεις έρημες και πολιτικοποίηση σε επίπεδα υπό του μηδενός. 

Στη μεγαλύτερη επίθεση που πρόκειται να πραγματοποιηθεί μέσα στους επόμενους 2 μήνες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι φοιτητές φαίνεται να δηλώνουν αποχή, συναινώντας με αυτή τους τη στάση στη νέα τάξη πραγμάτων που θα ακολουθήσει.

 Οι αλλαγές που πρόκειται να επιφέρει ο νέος νόμος πλαίσιο πολλές και οι περισσότερες καταστροφικές. Θα ήθελα όμως να σταθώ στο σημαντικότερο πλήγμα που θα υποστεί ο φοιτητής και ο μετέπειτα εργαζόμενος: Στην κατάργηση του ενιαίου πτυχίου! Σύμφωνα με το νέο καθεστώς οι φοιτητές δε θα εισέρχονται σε κάποιο τμήμα,αλλά θα επιλέγουν να εισέλθουν σε κάποια σχολή. Η κατανομή τους στα επιμέρους προγράμματα σπουδών θα γίνεται έπειτα από το τέλος του πρώτου ακαδημαϊκού έτους, ανάλογα με την επίδοση και τις προτιμήσεις των φοιτητών. Από και και πέρα οι φοιτητές θα επιλέγουν μαθήματα και αλυσίδες μαθημάτων, όπου το κάθε μάθημα θα αντιπροσωπεύει κάποιες διδακτικές μονάδες και το πτυχίο θα αποτελεί άθροισμα τους.Τι σημαίνει όμως αυτό? Σημαίνει πτυχία πολλών ταχυτήτων που φυσικά δεν είναι ισοδύναμε μεταξύ τους και που επιπλέον ανοίγουν το δρόμο αφενός στην υπερεξειδίκευση και αφετέρου σε ένα ατέρμονο κυνήγι δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων. Δηλαδή δε θα είναι το πτυχίο που έχει αξία,αλλά οι διδακτικές μονάδες που έχεις μαζέψει.Πράγμα που φυσικά σημαίνει ότι ποτέ δε θα είναι αρκετές για μια εξασφαλισμένη εργασιακή προοπτική,επομένως, οδηγούμαστε στο να εγκλωβιστούμε σε μια ατέλειωτη συλλογή "πιστοποιητικών γνώσης".Οπότε δε μιλάμε για δια βίου μόρφωση, αλλά για δια βίου εξειδίκευση, που έχει ως αποτέλεσμα ανθρώπους τεχνοκράτες,θύματα του απίστευτα σκληρού εργασιακού ανταγωνισμού που θα προκύψει.

 Επομένως με την αδιαφορία μας επιλέγουμε μια ζωή-κυνήγι διπλωμάτων που αφενός θα μας έχει σε μια συνεχή ανασφάλεια εργασιακά  και αφετέρου θα οδηγήσει στη δημιουργία τεχνοκρατών μεν,αμόρφωτων δε ανθρώπων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μία ήδη κουρασμένη και πεσιμιστική κοινωνία.