ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2010

...37 χρόνια έχουν περάσει από τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου  '73...

 Δε θέλω να αναφερθώ στο πως φτάσαμε σε κείνη τη νύχτα,ή τι έγινε εκείνη τη νύχτα καθώς λίγο πολύ όλοι μας τα ξέρουμε. Θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στο συναίσθημα, που εδώ και 37 χρόνια ακολουθεί εκείνα τα γεγονότα και το τι σημαίνει Πολυτεχνείο σήμερα:

 Παραμονή 17ης Νοεμβρίου ακολούθησα το παλιό μου σχολείο στο κτήριο του Κάτω,όπως λέγεται τώρα, Πολυτεχνείου,προκειμένου να καταθέσουμε λουλούδια στο μνημείο των πεσόντων. Παρόλο που δεν ήμουν εκεί τότε,παρόλο δεν έζησα τη στιγμή  όπου το τανκς του ελληνικού στρατού ορμούσε σε φοιτητές που έψαλλαν τον εθνικό ύμνο νιώθω μια έντονη συναισθηματική φόρτιση όταν περπατάω σε αυτό το χώρο,όταν στέκομαι δίπλα απο την τσαλαπατημένη πόρτα,όταν ακούω τους φίλους μου να λένε πως νιώθουν το ίδιο που νιώθω κι εγώ. Μια φόρτιση που μεγαλώνει όταν βλέπω τις φωτογραφίες στις διάφορες εκθέσεις απο κείνο το Νοέμβρη κι όταν βλέπω ανθρώπους 50-70 χρονών που τις κοιτούν με συγκίνηση και αναρωτιέμαι αν βλέπουν τον εαυτό τους σε κάποιες απο αυτές. Μια εικόνα που αν μη τι άλλο πλην της συγκίνησης, σου δημιουργεί ένα αίσθημα χρέους απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους.Το χρέος πως τα αιτήματα εκείνης τη γενιάς, Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, πρέιπει όπως φαίνεται όχι απλά να διαφύλασσονται,αλλά να διεκδικούνται ακόμα και σήμερα.

Αυτή η εικόνα δυστυχώς παγώνει όταν ξαναβγαίνω στον προάυλιο χώρο του Πολυτεχνείου και βλέπω αυτό που κατά την είσοδο μου προσπαθούσα να αγνοήσω, να ξεχάσω πως βρίσκεται εκεί. Οι αμέτρητες κομματικές σημαίες και τα κομματικά τραπεζάκια! Δεν αμφιβάλλω ότι πολλά απο αυτά τα κόμματα είχαν μέλη τους μέσα στο Πολυτεχνείο εκείνες τι μερες και συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Δε χρειάζεται όμως αυτός ο αγώνας να αντικαθίσταται από αγοραπωλησίες(εφημερίδες,κουπόνια), εντάσεις, προσπάθειες προσηλυτισμού και αμέτρητα φυλλάδια. Το Πολυτεχνείο το '73 έγινε σύμβολο ενότητας.Σύμβολο πως η νεολαία ενωμένη παρόλες της τις διαφορές μπορεί να αλλάξει τον κόσμο! Σημερα, 37 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο είναι ένα αντικείμενο σφετερισμού και ταυτόχρονα το μήλο της έριδος για τις διάφορες πολιτικές, ή μάλλον κομματικές τάσεις του φοιτητικού κόσμου. Το Πολυτεχνείο και η ιδέα που συνοδεύει ήταν,είναι και θα είναι των αθρώπων που αντιστάθηκαν απέναντι στην τότε Χούντα και αυτονών που έιναι έτοιμοι να αστισταθούν σε κάθε χούντα και κάθε μορφή της που καραδοκεί να βγει στην επιφάνεια!!